HCG (gonadotropina kosmówkowa) jest glikoproteiną. Występuje u kobiet we wczesnym okresie ciąży, wytwarzana jest w łożysku. Składa się z dwustu czterdziestu czterech aminokwasów. Masa atomowa cząsteczki HCG wynosi do 36,7 kDa. Jest to heterodimer, który składa się z podjednostek ALFA i BETA. ALFA jest identyczna jak hormon luteinizujący tak zwany (LH), hormon folikulotropowy tak zwany (FSH), Hormon tyreotropowy tak zwany (TSH) oraz BETA ,które są niezwykle unikatowe w HCG. Obecność HCG występuje tylko w okresie ciąży. Większość testów ciążowych dostępnych w aptekach opiera się na gonadotropinie kosmówkowej (HCG).
Poziom hormonu kosmówki zaczyna wzrastać we krwi kobiety już po 7 dniach od owulacji. Potem wolno lecz bardzo stabilnie rośnie jego stężenie, by w okresie 2-3 miesiąca ciąży osiągnąć swoje maksimum. Poziom HCG zaczyna spadać po 3 m-cu ciąży, i spadek trwa, aż do porodu. Najczęściej lek ten jest otrzymywany w drodze ekstrakcji moczu kobiet będących w ciąży. Działanie gonadotropiny kosmówkowej bardzo mocno przypomina działanie hormonu luteinizującego. Lek ten pobudza w organizmie mężczyzny produkcję steroidowych hormonów płciowych czyli testosteronu. W medycynie HCG ma zastosowanie w terapii leczenia niepłodności u kobiet, u których stwierdzono niedobory gonadotropin,W przypadku mężczyzn leczy się niepłodność z hipogonadyzmem hipogonadotropowym. W kulturystyce HCG nie daje żadnych korzyści dla kobiet, jednak jest bardzo użyteczny dla mężczyzn, którzy stosują sterydy anaboliczno – androgenne, czy jak to się zwykło mówić potocznie biorą koksy. HCG pomaga stymulować sekrecję endogennego testosteronu u mężczyzn. W organizmie mężczyzny HCG imituje LH- hormon luteinizujący, który naturalnie wydzielany jest przez przysadkę mózgową. Pobudza on komórki Leydiga w jądrach mężczyzny, które produkują testosteron. Działanie to jest bardzo cenne w okresie bezpośrednio po zakończonym cyklu. Pomaga jak najszybciej przywrócić prawidłowe funkcjonowanie układu HPTA. Niski poziom androgenów, który zwykle występuje po cyklu sterydowym, może okazać się bardzo niekorzystny dla organizmu mężczyzny. Największym problemem w tym wypadku jest brak androgennego testosteronu, drugim zaś za wysoki poziom kortyzolu, który jest determinowany poziomem androgenów. Kortyzol w ponadfizjologicznych ilościach jest hormonem bardzo mocno katabolicznym, który powoduje szybki rozpad tkanki mięśniowej. Brak odpowiednich działań w celu zniwelowania aktywności kortuzolu prowadzi do utraty znacznej części zdobytej wcześniej masy mięśniowej. HCG stosowane jest również w małych dawkach około (500j), podczas trwania bardzo długich cykli sterydowych, pozwala to nie dopuścić do znacznego zmniejszenia jąder.
Głównym zadaniem HCG w kulturystyce jest przywrócenie reakcji gonad na endogenny hormon luteinizujący (LH). W wyniku długiej dezaktywacji zdolność reakcji na (LH) może być znacznie upośledzona. Przywrócenie prawidłowej sekrecji hormonu luteinizującego może nie doprowadzić do wydzielania endogennego testosteronu na odpowiednim poziomie.
HCG pomaga przywrócić jądra do prawidłowych rozmiarów, po tym jak doznały one atrofii w wyniku długiego przyjomwania sterydów anabolicznych. Nadmierne ilości gonadotropiny łożyskowej, znacznie podniesie poziom testosteronu przez HCG, co może powodować blokowanie funkcjonowania podwzgórza, czyli tak samo jak przy stosowaniu testosteronu w zatrzkach. Do tego wystąpić może podniesiony poziom estrogenów w komórkach Leydiga. HCG zwiększa także aktywność iAMP, który jest regulatorem aktywności komórkowej. Zdolność męskich gonad do aromatyzowania androgenów przy stosowaniu HCG może zwiększyć się nawet kilkukrotnie. HCG należy używać tylko jako błyskawiczny bodziec dla jąder.
Dawkowanie HCG wynosi zwykle od 500 – 1500 I.U co 1 – 4 dni w zależności od dawki okres tenn nie może być dłuższy niż 2 – 3 tygodnie. Zbyt długi okres stosowania środka może upośledzić reakcję komórek Leydiga na LH, w ten sposoób utrudni powrót do homeostazy. Zastrzyki z HCG należy przyjąć w odpowiednim czasie. Przykład – kończącymy cykl z zastosowaniem Mixu Testosteronów np. Sustanon, poziom testosteronu podwyższony będzie jeszcze przez około 3 tygodnie po ostatniej iniekcji. Dlatego trzeba zaczekać z HCG to zaprzestania półtrwania stężenia sustanonu w oragnizmie na cyklu sterydowym. Czekamy, aż poziom androgenów opadnie, biorąc pod uwagę okres półtrwania kązdego ze środków jaki braliśmy w cyklu sterydowym, i dopiero rozpocząć terapię z HCG. W przypadku Susty to jest po około trzech tygodniach od ostatniego zastrzyku. Inny przykład kończąc przyjmowanie oralnego sterydu często stosowanego metanabolu, wtedy poziom androgenów we krwi zdecydowanie spadnie po około 24 godzinach dniu od ostatniej dawki metanabolu. Wtedy rozpoczynamy terapię HCG na 3 dni przed planowaną ostatnią dawką metanabolu, w ten sposób damy czas dla HCG na rozpoczęcie działania w naszym organizmie. Dawkowanie HCG w znaczym stopniu zależne jest od pozimu zablokowanie układu osi podwzgórze – przysadka – jądra, w wyniku przyjmowania sterydów anabolicznych. Warto wiedzieć że bezpieczniejsze i skuteczniejsze jest przyjmowanie HCG w mniejszych dawkach i w krótszych odstępach czasowych np. (500j codziennie).
Jak wskazano wcześniej, HCG imituje działanie LH (jest tzw. mimetykiem LH). Nie jest to środkiem, który przywraca w pełnym wymiarze prawidłowa pracę osi układu podwzgórze- przysadka-jądra. to tego służą inne środki Clomid i Tamoksyfen. Przywracają one prawidłowe funkcjonowanie podwzgórza. Są niezbędne, aby dopełnić synergistycznie całość procesu odblokowania po cyklu sterydowym. HCG przywraca aktywność jąder, uruchamiając podwzgórze i przywracając wydzielanie gonadotropin z przysadki mózgowej.
Zwykle rozpoczyna się z użyciem obu środków, kończąc samym Clomidem. Po zaprzestaniu iniekcji z HCG. Zabiegi takie przywrócą prawidłowy poziom testosteronu, stabilny poziom testosteronu po odstawieniu środków powinien utrzymać się na stałe. Jest najlepsze działanie w celu zachowania jak największego odsetku przyrostów z cyklu sterydowego. Po mocno blokującym cyklu warto dodać również niewielkie dawki IA jak femara, czy arimidex, oraz proviron.